(część broni palnej)

См. также в других словарях:

• komora — ż IV, CMs. komoraorze; lm D. komoramór 1. «niewielka izba, zwykle bez okien, służąca, zwłaszcza dawniej, do przechowywania odzieży, drobnych sprzętów, zapasów żywności itp.; spiżarnia» 2. «niewielka izba mieszkalna (zwłaszcza sypialnia) w domach… …   Słownik języka polskiego

• lufa — ż IV, CMs. lufafie; lm D. luf 1. «główna część broni palnej, mająca kształt rury wewnątrz gwintowanej lub gładkiej, nadająca pociskowi kierunek lotu i prędkość początkową» Lufa armatnia, karabinowa. Lufa karabinu, rewolweru. Skierować lufę w… …   Słownik języka polskiego

• zamek — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. zamekmka || zamekmku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} urządzenie służące do zamykania np. drzwi, walizki, szuflady, zwykle za pomocą klucza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iglica — ż II, DCMs. iglicacy; lm D. iglicaic 1. «narzędzie zbliżone kształtem i funkcją do igły, najczęściej drewniane lub metalowe, służące do ręcznego dziania siatki, sieci rybackich itp.; igła sieciarska, kleszczka» 2. «część mechanizmu zamkowego… …   Słownik języka polskiego

• chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… …   Słownik języka polskiego

• kolba — ż IV, CMs. kolbabie; lm D. kolb 1. bot. «kwiatostan groniasty typu kłosa o silnie zgrubiałej, mięsistej osi, występujący np. u roślin z rodziny obrazkowatych» Wąsate kolby kukurydzy. 2. chem. fiz. «płaskodenne lub kuliste naczynie z szyjką,… …   Słownik języka polskiego

• pochwa — ż IV, CMs. pochwawie; lm D. pochwachew 1. «futerał broni siecznej, noża itp., niekiedy także krótkiej broni palnej» Skórzana, metalowa pochwa. Wyjąć nóż, miecz, sztylet z pochwy. Dobyć szablę z pochwy. Schować szablę do pochwy. 2. anat. «końcowy… …   Słownik języka polskiego

• wizjer — m IV, D. a ( u), Ms. wizjererze; lm M. y 1. «część przyrządu optycznego umożliwiająca ustalenie granic obserwowanego obrazu, celownik jakiegoś aparatu (np. aparatu fotograficznego)» Wizjer peryskopu, teleskopu, przyrządu geodezyjnego, aparatu… …   Słownik języka polskiego

• kolba — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kolbabie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kwiatostan groniasty kłosa o silnie zgrubiałej, mięsistej osi, występujący u niektórych roślin : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kolby kukurydzy.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kurek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. kurekrka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} figurka drewniana lub metalowa przedstawiająca koguta, np. służąca za cel w zawodach strzeleckich, zamocowywana obrotowo na dachach… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego